Watykan – Zabytki

Centralnym punktem Watykanu i najważniejszym spośród zabytków jest bez wątpienia bazylika św. Piotra. Budowa obecnej świątyni rozpoczęła się na początku XVI w. i trwała długo ponad 100 lat. Bazylika planowana pierwotnie (m.in. przez Michała Anioła) na planie krzyża greckiego, ostatecznie zbudowana została na planie krzyża łacińskiego. Jest budowlą łączącą przede wszystkim style renesansowy i barokowy, w wielu miejscach widać nawiązania do sztuki antycznej.

Jej fasadę, wykończoną w barokowym stylu, zdobi rząd dziewięciu balkonów, zaś wieńczą ją posągi apostołów i Chrystusa. Wejście do bazyliki poprzedza atrium z początku XVII w., wzniesione według projektu Maderna. Nawa główna o długości prawie 200 m i szerokości 27 m zakończona jest ołtarzem i wykonanym z brązu papieskim baldachimem – projektem Berniniego. Stoi on dokładnie nad grobem św. Piotra. Nad nim z kolei góruje imponująca kopuła, najbardziej rozpoznawalny z zewnątrz element bazyliki. Jej wysokość wynosi 130 m. Do naw bocznych przylega wiele kaplic. W jednej z nich, po prawej stronie od wejścia, znajduje się słynna „Pieta” Michała Anioła – wzruszająca, kierująca ku metafizycznej refleksji rzeźba ukazująca młodą Matkę Boską, trzymającą na rękach zmarłego Chrystusa.

Kolejnym bezcennym watykańskim zabytkiem jest Kaplica Sykstyńska. Jest starsza od bazyliki św. Piotra, zbudowana została w XV w. Jest miejscem, w którym tradycyjnie  odbywa się kardynalskie konklawe. Inicjatorem budowy był papież Sykstus IV, który zlecił prace projektowe architektowi Giovannino de Dolci. Rozmiary kaplicy przy wielkości bazyliki św. Piotra są skromne – jej długość wynosi 40 m, szerokość – prawie 14 m.

Zachwyca jednak bogactwem ściennych fresków, a także pokrytym malowidłami Michała Anioła sklepieniem. Na ścianie frontowej naszym oczom ukazuje się ostatnie dzieło tego genialnego twórcy – Sąd Ostateczny. Ciekawostką jest fakt, że niedługo po ukończeniu obraz został ocenzurowany. Z rozkazu papieża zamalowano intymne części ciała niektórych przedstawionych postaci („ubrane” są po dziś dzień!).